ΕΙΚΟΝΕΣ ΒΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΖΩΑ ΠΡΟΒΟΛΗ Ή ΑΠΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ?

πρεπει ή όχι???


Κατά κοινή ομολογία ένα σοβαρό και πολυδιάστατο ερώτημα, έχει να κάνει με το αν πρέπει να προβάλλονται οι σκηνές βίας απέναντι στα ζώα. Σίγουρα η θέαση εγκλημάτων τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμη πιο φρικιαστικά από ότι τα εγκλήματα απέναντι στον άνθρωπο, δεν είναι θέαμα προς ευχαρίστηση ή προς ψυχαγωγία. Αλλά τελικά, σε μια εποχή όπου τα πράγματα ξεφεύγουν κι ο άνθρωπος δεν σέβεται την ζωή όπου τον περιβάλει ίσως θα έπρεπε κατά καιρούς, σκηνές τέτοιου είδους όχι μόνο να προβάλλονται, αλλά και να προωθούνται!

Αναμφίβολα η εποχή όπου διανύουμε δεν χαρακτηρίζεται από αξίες αγάπης και σεβασμού απέναντι στα ζώα και το γύρω μας περιβάλλον. Όταν αναφερόμαστε στην φύση και την ζωή, τα λόγια μας δεν χαρακτηρίσει ένας κόσμος «όμορφος, αγγελικά πλασμένος». Έτσι λοιπόν και την πραγματικότητα δεν θα πρέπει να την κρύβουμε με τα πέπλα της αδιαφορίας και συνεπώς της άγνοιας. Κατά κοινή ομολογία κάθε χρόνο στην χώρα μας εκατομμύρια ζώα αφήνονται στους δρόμους, διότι τα ανεύθυνα αφεντικά τους, όταν αποφάσιζαν να αποκτήσουν ζωάκι συντροφιάς , δεν σκέφτονταν τις ευθύνες μιας τέτοιου είδους απόφασης. Εκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο βασανίζονται στους δρόμους, ακόμη και χάνουν την ζωή τους από ασυνείδητους οδηγούς και φόλες. Άλλα πάλι βρίσκονται εγκλωβισμένα σε στενά κλουβιά περιμένοντας τον λυτρωτικό τους θάνατο στα εκατομμύρια σφαγεία, γουνοποιία, ακόμη και πειράματα όπου λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως. Και η λίστα των αντί – ζωοφιλικών πράξεων δεν σταματά εδώ… υπάρχουν τα εκατομμύρια, ακόμη ζώα σε όλον τον πλανήτη τα οποία βρίσκονται στα χέρια ψυχικά άρρωστων ανθρώπων, και βασανίζονται καθημερινώς, έως που χάνουν την ζωή τους στα χέρια των υπανθρώπων όπου κι έπεσαν…

Αλήθεια, με δεδομένα τα παραπάνω, αν κυριαρχεί η άγνοια, πως θα αφυπνιστεί ο κόσμος?

Πολλοί υποστηρίζουν πως εικόνες φρικιαστικές και απάνθρωπες , δεν θα πρέπει να προβάλλονται, διότι πιθανότατα θα τις δουν μικρά παιδιά, και άλλες ομάδες ανθρώπων, όπου ίσως επηρεασθούν και στιγματιστούν από όσα είδαν για όλη τους την ζωή. Αναμφίβολα εικόνες φρικιαστικές και αποτρόπαιες θα μπορούσαν πράγματι να προκαλέσουν προβλήματα ψυχολογικά σε πολλούς θεατές τους. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο ρόλος της πολιτείας στην προκειμένη περίπτωση είναι να μεριμνήσει και να προστατέψει αυτούς τους ανθρώπους, προκειμένου να μην δουν τέτοιες σκηνές, όχι αποσιοποιόντας τες, αλλά ενημερώνοντας το κοινό. Άνθρωποι υπερευαίσθητοι θα πρέπει να έχουν την αυτογνωσία ώστε να μην επιλέξουν να δουν κάτι τόσο φρικιαστικό. Από την άλλη ο κάθε γονιός που θέλει να φέρει έναν τέτοιο τίτλο θ πρέπει να είναι ικανός να αποτρέψει το παιδί του από την θέα τέτοιων γεγονότων, απλά ενημερώνοντας το για τη κατάσταση και επεξηγώντας του γιατί δεν πρέπει να το δει.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως η βία γεννά βία. Κι όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με εικόνες βίας, τότε γίνεται κι ο ίδιος βίαιος, κι τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά από τα επιθυμητά. Παρόλο που έρευνες έχουν αποδείξει το παραπάνω, ποτέ κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για τα έργα θρίλερ, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που απαιτούν μάχες και πολέμους, καθώς και την καθημερινότητα που βιώνει ο κόσμος μέσα από τα ΜΜΕ. Το σίγουρο λοιπόν είναι πως η βία δεν θα γεννηθεί με την προβολή της κακοποίησης των ζώων, αλλά με την καθημερινότητα που βιώνει ο κάθε άνθρωπος σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρίσκεται.

Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων όπου υποστηρίζουν πως η θέαση σκηνών βίαιων και εγκληματικών απέναντι στα ζώα, πιθανότατα να αποτελέσει την απάθεια ανθρώπων, λόγο της συνεχούς έως και υπερβολικά προβολής τους. Ωστόσο κανείς δεν αναφέρει πως την απάθεια αυτή υιοθετεί κανείς οικειοθελώς, κι όχι επειδή βλέπει συνεχώς την κακοποίηση μπρος στα μάτια του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν όλοι οι ενεργοί ζωόφιλοι του πλανήτη που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να μάχονται για την λήξη κάθε μορφής κακοποίησης των ζώων, παρόλο που σε καθημερινή βάση αντιμετωπίζουν φαινόμενα κακοποίησης.

Από την άλλη υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, οι οποίοι, είτε λόγο της αδιαφορία τους, είτε λόγο μιας γενικότερης άγνοια, ή διαφορετικής αντίληψης των πραγμάτων, δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα όπου επικρατεί. Οι άνθρωποι αυτοί ίσως να ονομάζουν τους εαυτούς τους ζωόφιλους. Ίσως πάλι και όχι. Το σίγουρο όμως είναι πως λόγο της άγνοιάς τους, έχουν υιοθετήσει πράξεις μη ζωοφιλικές και ηθικά λανθασμένες. Πολλοί είναι αυτοί που κρατούν αγκαλιά το σκυλάκι ή το γατάκι τους, τρώνε κρέας κι φοράνε ρούχα δερμάτινα ή γούνινα. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να είναι οικολόγοι κι από την άλλη πασπαλίζονται με καλλυντικά προϊόντα τεσταρισμένα στα ζώα. Αυτοί οι άνθρωποι πως θα ενημερωθούν?

Από την στιγμή που για όλες της αντιρρήσεις υπάρχουν ξεκάθαρα και δυνατά επιχειρήματα, το βάρος κρίνεται αναγκαίο να πέσει στην ενημέρωση του κοινού που εξακολουθεί να αδιαφορεί, μέσω της προβολής της κακοποίησης των ζώων. Κρίνεται αναγκαίο να προβάλλονται τέτοια γεγονότα, ώστε να προβληματίσουν όλους όσους μέχρι και σήμερα αδιαφορούν και επαναπαύονται στην ιδέα πως καθώς διατηρούν κάποιο ζωάκι, αυτόματα είναι και ζωόφιλοι.

Ζωόφιλος είναι αυτός που ενημερώνεται και προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από κάθε τι το οποίο προσβάλει τα δικαιώματα των ζώων προς την ζωή.

Έτσι λοιπόν το γεγονός της κακοποίησης των ζώων είτε πρόκειται για τα ζώα συντροφιάς και τα αδέσποτα, είτε για τα ζώα φάρμας, τα γουνοφόρα ή όποιας άλλης κατηγορίας ζώο πρέπει να προβάλλεται με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, καθώς και την δραστηριοποίηση του προκειμένου τέτοιου είδους πράξεις κακοποίησης να περιοριστούν και γιατί όχι, να εξαλειφθούν.